De Aquarel.

Wij waren verhuisd naar Zaltbommel, die kleine grote stad aan de Waal, een kanonschot ten Noorden van ’s Hertogenbosch. In de 80-jarige oorlog lieten de Spaanse overheersers in Duitsland een kanon gieten, groot genoeg om vanuit deze stad de vesting Zaltbommel te beschieten. (De geboorte van Dikke Bertha). De kanonskogelgaten zijn nog te zien in de machtige Sint Maarten kerk, maar de stad werd nimmer veroverd.
Wie er nu woont, wandelt langs de vestingwerken, die door de 19e eeuwse kunstenaar Francois de Vireu werden herschapen in een weelderig flaneerpark buiten de historische stadsmuren. Komend langs de Waal, opent zich het weidse uitzicht over de brede bocht van de rivier, bij de (helaas gesloopte) brug waar Martinus Nijhoff zijn emancipatoir gedicht schreef: De moeder de vrouw. (Ik ging naar Bommel om de brug te zien…).
Zaltbommel was ooit Bommel en daarvoor in de Middeleeuwen Bomela, of Bommelo, een belangrijke handelsstad en Hanzestad. De zouthandel (Salt) van toen heeft de naam van nu veroorzaakt.
Zaltbommel is een stad van kunstenaars. Binnen de vesting, in het monumentale historische centrum, zijn zo’n dertig kunstenaars aan het werk en elke eerste zondag van de maand openen zij hun ateliers voor bezoekers. Geen wonder dat mijn echtgenote Will Kellermann hier wilde wonen, de inspiratie zindert door de schilderachtige straten onder het gebeier van het klokkenspel in de Gasthuistoren.(Gebr Hemony 1654).
In de feestelijk verlichte nadagen van het eerste jaar dat zij hier woonde, schilderde zij op haar eigen joyeuze wijze de sfeer van weleer, met de kleur en zwier van de perfecte Aquarel. Zij zat hoog in het historische pand onder de oude eiken balken en schilderde vanuit het achtervenster de Korte Steigerstraat in vogelvlucht. Deze straat voert naar de Waal, waar ooit de oude havens waren en de VOC vloot nabij de steigers voor anker lag. Pront op de voorgrond het huis van de buren, met de elegante erker waarin heel vroeger Fiep Westendorp haar Jip en Janneke zat te tekenen. Er lag sneeuw. Willemine maakte de kou, die zij zelf voelde daar op die zolderkamer, zichtbaar in de sterke lijnen en bijna roze lichtval. Het werd prachtig . Zo helemaal het geluk van Zaltbommel.
Deze Aquarel werd, per e-mail, onze Kerst- en Nieuwjaarswens voor geliefden en vrienden. Daarna werd de Korte Steigerstraat ingelijst, in het formaat zo’n prachtige straat waardig (50×70) en tentoongesteld tijdens een Zaltbommels ‘Kunstrondje’ op de eerste Zondag van Februari.
De buurman kwam kijken en bleef verrast staan voor de Aquarel waarop zijn woning het oog trok. Met name het zicht op de kamer waarin hun dochter Sabine een gelukkige jeugd had doorgemaakt, raakte zijn hart.Ter plaatse besloot hij de Aquarel voor haar te kopen, een geschenk vol mooie herinneringen.
De Aquarel kreeg een ereplaats, boven een kostbare antieke stoel, in de Haagse woning van Sabine. Willemine ontving een foto en heel veel dank. Het schilderij had zijn plek gevonden.
Twee jaar later, nu kort geleden, verscheen Sabine met de Aquarel bij haar ouders in de Korte Steigerstraat. Zij was al een tijd op zoek naar een stof waarmee zij de antieke stoel opnieuw wilde laten bekleden, maar kon de juiste tint niet vinden. Zij kwam op advies van haar ouders, omdat zij hier welicht kon vinden wat den Haag niet bood. Met het schilderij onder haar arm, vergezeld door haar ouders, ging zij naar een zaak die sinds mensenheugenis bekend is vanwege zijn stoffen en stofferingen. De Aquarel werd zorgvuldig neergelegd op de grote tafel in de toonkamer en de stoffen werden uitgespreid. Wat een geluk! De enig juiste stof werd gevonden, de stof die qua kleur en gevoel paste bij deze zo belangrijke Aquarel.
De zoektocht voltooid, het beeld volmaakt: de Aquarel hangt in een Haags huis, boven een – nu passend beklede – rijke antieke stoel.

December 2022
Christian Oerlemans