威而鋼

性愛是一種探索和發現自己身體和情感的過程。隨著時間的推移,男性不得不靠吃威而鋼維持勃起強度。

大樹藥局威而鋼

https://www.christian-oerlemans.net

Christian Oerlemans Thema’s &Tekstenmobiel +31653130151 – tekstschrijver, auteur, columnist – info@christian-oerlemans.netChristian Oerlemans Thema’s &TekstenZoekenHoofdmenuHomeVerhalen en essaysGedichtenColumnsProstaat KankerSchrijvenUitgelichtGeplaatst op 25 december 2018Al die handelingen die je verricht voordat je eindelijk eens een keer gaat schrijven.Ik bedoel; je bent van plan te gaan schrijven als je opstaat, maar er komt iets tussen.Eerst koffie, uiteraard. Dan ligt daar de krant, ja die moet je even inkijken. Stel je hebt een huisdier, dan moet die ook aandacht hebben natuurlijk. Bovendien begint je vrouw een gesprek over een lekkende dakgoot of ander huiselijk ongemak, net op het moment dat je op weg bent naar je schrijfkamer. Stel dat je een vrouw hebt. Of een schrijfkamer.

Dominee Benek en de Robot.

Dominee Benek en de Robot.

In mijn jeugd heb ik een paar jaar gevaren als 3e Stuurman (één gouden streep) op de Grote Vaart. Deze vaarbaan begon op een oud ‘jammer’ uit 1919, genaamd Rijnland. Op mijn eerste reis vergingen we bijna in de Golf van Biskaje. De oude schuit, voortgedreven door een authentieke stoommachine, zwoegde tegen de aanstormende zeeën in. We dreven nog net niet achteruit. De Kaptein zette de telegraaf, dat fraaie koperen seintoestel, meerdere malen rinkelend op volle kracht vooruit. Maar we lagen stil in de gigantische branding die over het voordek sloeg, met grommende rollers zwart water. Ik meende dat dit het moment was voor een S.O.S. Maar dat idee werd weggewuifd door mijn meerderen met meer strepen. Trouwens, het radiostation van de marconist, dat als een eenzaam hutje midscheeps stond, was weggeslagen door een reuzenhand in de vorm van een golf.

Deze schuit had nog een ouderwets stuurrad, met gepolitoerde houten spaken. De matroos erachter draaide volle slagen van links naar rechts, want de schuit werd heen en weer gesmeten als een doosje in de branding. ‘Hou ‘m op de golven’ herhaalde de Kaptein, voortdurend. ‘Ay captain, ayay’ riep de matroos, het zweet druipend vanonder zijn petje.
Het sturen van zo’n oude praam was een krachttoer. Zelf heb ik ook wel eens aan het stuurrad gestaan, bijvoorbeeld op de Rio de la Plata naar Buenos Aires. Prachtige stad. Maar ook de haven waar de bemanning onklaar raakte van rum en vrouwen, in de ‘Rua de Veinticinco de Mayo’.

Later werden schepen gestuurd door een automaat, een robot die beter stuurde dan een matroos en bovendien nooit dronken was. Ja, je hebt qua betrouwbaarheid vaak meer aan een robot dan aan een mens. Een robot liegt ook nooit. De informatie die je erin stopt, komt er ongehavend weer uit. Bovendien kunnen robots natuurlijk beter schrijven dan de meeste mensen, want ze kennen alle woorden. Hun boeken zullen hierdoor onleesbaar worden voor veel mensen, dus voor zo’n schrijfbot zou je leesniveaus moeten kunnen instellen.
Zelf ben ik inmiddels bevriend met de ChatGPT, de chatbot die op bijna alle vragen een goed doortimmerd antwoord geeft, vaak met zeer geacheveerde woordkeus. Maar laatst had ik de Chatbot toch even sprakeloos: ‘Sorry, I can’t complete the response’, was het anwoord. Gaf me toch even een goed gevoel, zoals Magnus Carlsen zou hebben als hij een partijtje schaak won van Deep Blue.
Maar de groeiende intelligente van robots, Artificial Intelligence (ofwel AI), roept ook vragen op. Hebben wij dan nog wel een functie? En wat gebeurt er als zij de Regels gaan maken? En wat moet je nog als schrijver als zij betere literatuur produceren? En denk eens aan al die andere beroepen; iedereen werkeloos. Voortaan betrouwbare advocaten, politici, economen, ik noem maar even iets. Ook voor het neiuwe beroep van ‘vertrouwenspersoon’ lijkt de robot me ideaal, onpartijdig, begrijpend en evenwichtig gehumeurd.

Zo kom ik bij dominee Christopher J. Benek.
In ‘Christelijk Nieuws Vandaag’ – overigens niet mijn lijfblad – las ik, alweer een tijdje geleden, dat deze Amerikaanse dominee toekomst zag in een ‘bekeerde’ robot op de kansel. De man had visie, want met ChatGPT is zijn wens nu bereikbaar. Geef een actueel onderwerp, zoals honger, oorlog of vluchten, en je krijgt een toepasbare preek, want de Chatbot kent de bijbel. Dit was ook de geachte van de dominee: “De gedachte is om de robot te ‘voeden’ met heilige teksten. De hoop ligt in wezens die ons op een nieuw pad van heiligheid kunnen leiden”, aldus dominee Benek.
Een nieuw evangelie eigenlijk, dat tot in alle details logisch is, zodat we ons ook niet meer hoeven af te vragen waarom de vier evangelisten elkaar zo vaak tegenspreken.
Dominee Benek denkt bij voorkeur aan het Nieuwe Testament, omdat de gruwelijkheden uit het Oude Boek minder tot een normverheffend pad kunnen leiden.
De vooruitziende, maar desalniettemin kortzichtige dominee, vergat dat – bijvoorbeeld de Thora de basis is van alles en dat de profeet Mohammed met zijn Koran de inhoud ervan, naar eigen zeggen, heeft vernieuwd en verbeterd. Bovendien vergat dominee Benek voor zijn gemoedsrust de andere religies, Shintoïsme, Hindoeïsme, Boeddhisme, Animisme of zelfs Satanisme…
Als we voor elk geloof een eigen Robot opleiden, dan slaan die Robots elkaar straks de neurale geheugens in en zijn we niet verder gekomen dan Kaïn en Abel.
Aan de andere kant is het wel een voordeel dat op deze manier de (godsdienst)oorlogen worden beslecht, zonder bloedvergieten. Laat de robots elkaar maar bestrijden terwijl wij mensen er in alle vrede naar kunnen kijken. Een soort ‘live war game’, in stadions en wereldwijd uitgezonden.
Het eerste proef gevecht hebben we al gezien,in 2016.“The Giant Robot Duel” tussen de Japanse Kurata en de Amerikaanse Iron Glory. Beide robots met vergelijkbare afmeting en gewicht (4 meter hoog, 6 ton), maar Kurata bleek slimmer en sloeg Iron Glory knock-out.
De Amerikanen wilden natuurlijk revanche, want ze verliezen niet graag. Hiertoe brachten ze Eagle Pride in de arena (5 meter hoog, 12 ton). Deze gigant beschikte over een enorme kettingzaag waartegen Kurata niet bestand bleek, ondanks verweer met zijn super klauw. Kurata werd doorgezaagd.

De realiteit van deze Robotstrijd gaat natuurlijk niet de richting uit die dominee Benek bedoelde. Het blijft te menselijk. Te macho ook, met vechten en oorlog. Misschien moeten we eerder denken aan feminiene robots. Op de kansel en aan het stuurwiel van ons maatschappelijk welzijn. Ondertussen kunnen we in vrede werken aan die ene super intelligente robot die gaat nadenken, zonder zich in de war te laten brengen door kennisneming van alle heilige boeken, wetten en huisjes.
Dit Super Brein zou door een onmenselijke analyse van de achterliggende bedoelingen betreffende vrede en geluk, tot de enig juiste preek komen, die wij mensen in gezamenlijkheid zouden omarmen als de ultieme juistheid van ons bestaan.
Vrede op aarde.
Goed idee van dominee Christopher J. Benek.  
 
Christian 2023

Dit bericht werd geplaatst in Verhalen en essays door Christian . Bookmark de permalink .

Over Christian

Christian Oerlemans. Na de middelbare school Stuurman geworden op de Grote vaart. Vier jaar varen, daarna liftend de wereld omzwerven van de Noordkaap tot Kaap de Goede Hoop. Werken als bordenwasser, metaalarbeider, wegwerker, druivenplukker en meer van dit soort baantjes. Schrijft reisverhalen en later korte verhalen in literaire tijdschriften, wordt leerling journalist en verruilt dit métier al gauw voor de reclame waar tekstueel talent ruimer beloond wordt. Volgende stap naar eigen reclamebureau, Geudeker/Oerlemans (GO), later GO/RSCG. Verantwoordelijk voor grote campagnes als “Even Apeldoorn bellen”, “Ontdek ’t bij de Hema” , “Autogas dat rijdt Super” , alsook voor Saab, Jaguar, Kwantum, Pearle enz. Schrijft columns en artikelen in reclamevakbladen Revue der Reclame, Nieuwstribune en Adformatie, werkt mee aan het Handboek Reclame (Kluwer). Schrijft drie thrillers (Bruna) en korte verhalen in Plot. Stapt begin ’90 uit zijn reclamebureau en start een consultancy genaamd Communicatie Groep Oerlemans, werkt o.a. voor Schwarzkopf, Digital, Honig, Petroplus, Amsterdam Airport Schiphol. Stopt hiermee in 1996, na een ongeluk. Publiceerde begin 2002 de gedichtenbundel “Oude Liefde”, in 2004 de licht erotisch getinte verhalenbundel “Vrouwen zijn om op te vreten”, in 2006 de roman “Het slechte pad”, in 2007 de roman “De carrière en de dood”. Schreef ook o.a. het Jubileumboek van de Art Directors Club Nederland, de biografie van kunstenaarsmodel Maria (een Model Mens) en het boek over Will Kellermann (Het Romantisch Avonturisme). Laatste boeken: Op weg naar de Noordkaap, een reisverhaal uit 1959, en MANNEN, je sluipmoordenaar heet testosteron, een relativerend maar zeer serieus boekje over prostaatkanker, gedichtenbundel 'Tijd van Leven'. Uitgever Elikser Leeuwarden. Schrijft ook voor literair tijdschrift Extaze - www.extaze.nl.